Tag : seks
Tag : seks
Miał 19 lat i kilka marzeń, których nie chciał spełnić. Znałam je wszystkie. Nawet te, o których nigdy nie mówił, bo zgrywał zbyt twardego na sny o miłości. Mówił, że nieźle całuję, ale kłamał. Zawsze pachnął mężczyzną, za którym odwracam wzrok, gdy mija mnie na ulicy. Nauczył mnie, że uczucia można zdeptać bardzo łatwo – ze strachu przed odrzuceniem. Zawdzięczam mu wszystkie grzechy, których nie żałuję i z których nie zamierzam się poprawić. Czasem powtarzał, że jestem piękna, ale wiem, że wtedy też kłamał. Miałam wówczas dziurawy worek oczekiwań i serce załatane kompleksami. Lgnęłam do słodkich słówek i kłamstw, które liżą moje rany. Potrzebowałam bliskości i żebrałam o miłość. Nigdy tak naprawdę nie nauczyłam się kochać – dawałam siebie złym mężczyznom ze złych powodów. Do dzisiaj siebie za to nienawidzę.
Categories: Piórem pisane
Spotkałam wczoraj mężczyznę, z którym dzieliłam dwa lata swojej przeszłości. Kupował papierosy i pszenne bułki z chrupiącym nacięciem z wierzchu. Może właśnie smażył jajecznicę dla swojej kobiety i zabrakło mu pieczywa? Nie pozwoliłam mu mnie zobaczyć – uciekłam od jego wzroku, zanim zdołał mnie dosięgnąć. Podpatrywałam go kątem oka zza regału z makaronami – jak chowa drobne do tylnej kieszeni spranych dżinsów i wychodzi – tak pewnie i bez emocji jak pewnego mroźnego popołudnia odchodził z mojego życia.
Categories: Piórem pisane
Mam na sobie obcisłą małą czarną i eleganckie szpilki na splecionych nogach. W smukłych palcach nerwowo obracam długiego papierosa, na którego białej bibułce odcisnęłam ślad czerwonej szminki. W nozdrza kłuje mnie powietrze duszne i ciężkie od klubowego dymu. Sączę martini w trójkątnym kieliszku; w tle słyszę dudnienie basów, błyskają kontrastowe światła stroboskopów. Dzisiaj chciałabym być niegrzeczna.
Łapię spojrzenie faceta przy barze. Przyszedł sam i ma ochotę postawić komuś drinka. Mimowolnie prostuję się i moczę wargi w alkoholu, a potem delikatnie je oblizuję. Teraz udaję, że nie patrzę, a on podchodzi i pyta, czy mam ogień. Uśmiecham się zawadiacko, chowam dłoń do kopertówki od Chanel i dyskretnie zsuwam obrączkę z serdecznego palca. Podaję mu zapalniczkę i niby przypadkiem muskam skórę jego dłoni. Przy drugim drinku ocieram się o niego coraz bardziej, przy trzecim mam ochotę być jego kieliszkiem.
Jestem dziś najlepszą wersją siebie, choć moralność schowałam do torebki. Błyszczę elokwencją, uwodzę ciałem i gram osobę, z którą chciałby być każdy facet. Zamroziłam uczucia i nie oczekuję wiele – wystarczy mi pożądanie w oczach obcego mężczyzny i jego spragniona dłoń gdzieś na moim udzie. Oto ja. Ta zimna kurwa, którą uwielbiałam dawniej być.
Po czwartym drinku wyciągam go na parkiet, odwracam się tyłem i kładę jego ręce na mojej talii. Zmysłowo kręcę biodrami i z satysfakcją czuję, jak jego dłonie przesuwają się coraz niżej. Ocieram pośladkami o jego podbrzusze. On przyciąga mnie do siebie, chwyta palcami za podbródek i mówi mi swoje grzeszne myśli. Całuję go namiętnie; po chwili tańczą już tylko nasze dłonie po naszych spragnionych ciałach. Odsuwam się, znikam w tłumie, a potem wychodzę i wsuwam obrączkę z powrotem na palec. Za chwilę wrócę do męża i jutro usmażę mu gofry na śniadanie.
Czasem czuję, że mogłabym zakochać się w kimś innym i nawet przestaję widzieć w tym coś złego. Zupełnie jakbym była sama i potrzebowała kogoś obok. Czasem czuję się jak dawniej – kiedy lubiłam mężczyzn. Bo chyba nigdy nie przestałam.
Czułam to milion razy w swoim życiu. Czułam to tak często, że mam wrażenie, jakby tylko to nadawało mu sens. Jakby składało się tylko z oczekiwania, podniecenia i rozpaczy. Jakbym karmiła się bólem i snuła się na bezustannym głodzie, dostając palpitacji na dźwięk każdego męskiego głosu, który wypowiada moje imię za plecami. To trwało tak długo i dostarczyło mi tyle bodźców, że teraz, gdy odcięłam się od poszukiwań, zgubiłam gdzieś po drodze siebie i nie potrafię być szczęśliwa jak dawniej. Nie potrafię być sobą jak dawniej.
Bo wiecie, mam wszystko. Naprawdę mam to, o czym zawsze marzyłam. Oddanego męża, roześmianego syna i świeżo wyciskany sok z pomarańczy do ciepłych gofrów na śniadanie. Pieprzony raj. Nie muszę o nic walczyć ani się starać. Nie płaczę po rozstaniu, nie rozpamiętuję w kółko każdego słowa i uśmiechu, nie ekscytuję się nadchodzącą randką. Mam wszystko – i brakuje mi tych emocji, które towarzyszyły mi, gdy tego pragnęłam.
Czasem muszę się upić, stracić kontrolę, dać się ponieść emocjom. Poczuć obcą dłoń na mojej odsłoniętej piersi i wiedzieć, że mogę podobać się mężczyznom. Że mam władzę nad ich pożądaniem i daję im tylko tyle tortu, ile sama zechcę. Kosztować ich podziw i spijać słodkie słówka z ust, które potem całują moją skórę. A potem wrócę do domu i po prostu skłamię bez zająknięcia. I nigdy nie przyznam się, że kłamałam.
Bo mogę opychać się goframi bez opamiętania, ale kocham też inne smaki. Najbardziej te, których potem żałuję.
Categories: Piórem pisane
Abonent jest czasowo niedostępny.
Zapalę papierosa i usiądę przy oknie z widokiem na rozświetlone nocą miasto. Odłożę zapalniczkę na stole obok wazonu z białymi różami i zaciągnę się mocniej dymem. Zerknę przez szybę na rozpędzone samochody w ciemności i pomyślę o dniu, w którym jechaliśmy razem do Gdańska. Gdzieś wśród polnych dróg i lasów zacisnęłam dłoń na jego udzie i poprosiłam, by zjechał na bok, a gdy zatrzymał auto na opuszczonej polanie, po prostu rozpięłam jego rozporek i wsunęłam głowę pod kierownicę. Zgaszę papierosa i będę wiedzieć. Że jakaś kurwa robi mu dzisiaj to samo.
Categories: Piórem pisane
Ja. Ty. Światła miasta nocą. Nasze dłonie mijają się gdzieś obok siebie. Nie mam odwagi dotknąć Twoich palców, choć bardzo pragnę poznać fakturę Twojej skóry. Czuję Twoje ciepło, nie słyszę słów. Mówisz mi o miejscach, do których chętnie byś mnie zabrał, gdybym jutro nie wychodziła za mąż.
Categories: Bez kategorii, Piórem pisane
